1 April ben ik samen met Demi en haar moeder naar het huis van Hilde geweest. Dit museum is in Castricum.

Ik heb geen verwachtingen want ik wist niet dat we er heen zouden gaan.

Het centrum is genoemd naar een pop en een gezichtsreconstructie, die van een skeletvondst werden gemaakt. In het centrum was er maar 1 grote ruimte waar alles in stond. Er stonden veel opgegraven skeletten en van was gemaakte poppen. Alles dat is opgegraven is gevonden rond en in het Kennemerland. Hier naast zie je de ruimte waar de pop, Hilde, voor op staat. 

De poppen zijn van verschillende volkeren. Zo kun je dat zien aan de kleding en de spullen die ze bij zich hebben. Je had zo een Russische soldaat naast een Britse soldaat zodat je het verschil heel duidelijk kan zien. Veel werden er naast mekaar gezet. 

De kamer is rond en hierdoor kan je mooi van oud naar nieuw lopen en het verschil heel goed zien. Je had vitrines vol met potten, munten en zelfs skeletten van een reuzenhert. 

Je had ook speerpunten, lepels, een parachute en hele oude munten. Dit vond ik het mooiste om te zien. Hoe die ontwikkeling daar ging.

Ik vond het wel erg jammer dat ze maar 1 kamer hadden en dat er geen dinosaurus botten waren. 

Het museum was erg kindvriendelijk want je had een zandbak een grote zaal met een tv en een klein kamertje om te zien hoe ze dingen hadden gevonden. Ook stond er bij de receptie een touchboard waar je zelf dingen kon opgraven. Virtueel dan.

Ik vond dit museum erg interessant want hoe mensen vroeger leefden is erg raar om voor te stellen. Het is leuk om voor te stellen dat je in die tijd zou leven en hoe anders het is dan nu.